Güneşe dön yüzünü – ki “gölgen arkada kalsın”.

Gölgen kendi varlığını hatırlattığından sana kırgınlıklarını, korkularını, biriktirdiklerini ve yüklerini de hatırlatır bazen…

Bazen ileri doğru bir adım atmaya çalışırken ayağına dolanır, engel olur sana.

Kendi kendine gölge etmiş olursun yani.

“Gölge etme(sen), başka ihsan istemez” belki de.

Güneşe dönsen yüzünü,

Gölgen arkada kalsa,

Güneşli bir günün sabahında doğuya doğru yol alsan mesela…

Belki güneş kadar sıcak bir çift göz “güzelliğini hatırlatır sana aynalardan evvel”,

Belki hiç ummadığın bir yerde güneş kadar aydınlık insanlarla tanışırsın,

Belki de artık taşımak istemediklerini güneşte ısınmış bir çakıl taşına yükleyip, denize fırlatırsın.

Taş kadar sert bir meyve çekirdeğinin içindeki tohumda bile yeniden doğma hissi yaratan güneş, sana da iyi gelir belki.

Olamaz mı?

Gölgeni arkana almadan, bilemezsin.

10.05.2014